Lazio en Campania comfort hotels, een originele stad en strand combinatie

In het pracht en praal van goud, marmer, fresco’s en edelstenen in de Sant’Ignazio di Loyola verbazen we ons over de architectuur. Paus Gregorius XV liet deze kerk bouwen ter ere van Ignatius uit Loyola, één van de oprichters van de orde der Jezuïeten. Het plein hoort erbij, echter er was geen geld meer voor de koepel dus paste de architect een trucje toe… wat is echt? Vier gespierde jongemannen, gezeten op vier dolfijnen, geven vier schildpadjes een zetje, zodat ze over de rand van het bassin heen naar het water kunnen kruipen. We zijn bij Fontana delle Tartarughe, oftewel de Schildpaddenfontein, op het Piazza Mattei. Kijk naar boven en zie het dichtgemetselde raam van de palazzo. Vergilio Matei was naast een gokker, een volhardende man en smoorverliefd. Hij liet de fontein in één nacht bouwen om de vrouw van zijn dromen te veroveren en zijn aanstaande schoonvader te laten zien dat hij nog steeds vermogend was nadat hij zwaar had verloren na een avondje gokken. Talloze verhalen, prachtige anekdotes en schitterende gebouwen van Pantheon naar Vaticaan stad.

Bijzonder is het Vaticaan museum met als ultiem hoogtepunt de Sixtijnse Kapel. Alles ontdekken en zien is onmogelijk in deze stad der eeuwigheid. Hier liggen de grondbeginselen van de Romeinse beschaving en het Christelijke geloof. Dankzij Rome en haar grote denkers zal de wereld nooit meer hetzelfde zijn. U overnacht in Rome.

Het historische centrum van de stad loopt nog volgens een eeuwenoud stadsplan. Er zijn prachtige middeleeuwse steegjes met veel kleine winkels en ateliers van ambachtslieden. Super toeristisch dat wel. We rijden via een van de mooiste bergroutes die we ooit zagen en langs de beroemde citroen- en sinaasappelboomgaarden, naar Positano. De weg is uitgehouwen in de flank van de Lattari-berg. Gelukkig zijn er genoeg inhammen om even te genieten en een mooie foto te maken.

De plek van de intellectuelen en artiesten is Positano. Het lijkt wel Marokko in plaats van Italië dankzij de witte huizen met boogvormen. De Santa Maria dell Assunta met groene, blauwe en gele majolica tegels is absoluut de moeite waard. Morgen bezoeken we Ravello, dat door zijn typische traditionele architectuur al jarenlang beroemdheden aantrekt. Villa Cimbrone en Villa Rufolo zijn het bekendst. Eenmaal in Amalfi haasten we ons naar de Piazza Duomo waar we aan de voet van de 9de eeuwse kathedraal op een terras het Italiaanse leven aan ons voorbij laten trekken. Uiteraard met een grote zonnebril op en in stijlvolle zomerjurk. Dit is het Italië uit de films maar in het echt is het nog veel mooier. U verblijft in Amalfi.

Wij rijden over kronkelende wegen langs verlaten boerderijen, zien zwevende valken, ruiken de prikkelende geur van Aleppo dennen, johanessbroodbomen en de zee. Het water, soms mijlenver beneden ons, licht op alsof het bedekt is met glinsterende edelstenen met de kleuren saffier, opaal of jade. De armoede en corruptie heeft misschien de inwoners weggejaagd maar niet de prachtige landschappen. De mozzarella en de volksmuziek zijn bijzonder smaakvol, maar de designer winkels en luxe jachten ontbreken. Zo aardig, ongerept en uniek dit gedeelte van Italië zodat wij hier eigenlijk niet meer weg willen. Hier is het water en het witte strand van ons. Met pijn ons hart verlaten we dit gebied en vliegen we naar huis via Napels. Wat een afwisselende en ontspannen vakantie. U verblijft in Marina di Camerota.

De burgemeester die eind van de 19e eeuw aan de macht was, liet de stad een metamorfose ondergaan. De nadruk lag op restauratie van het rijke culturele erfgoed, de tientallen kerken en palazzi die voornamelijk uit de 18e eeuw dateren, de tijd dat Napels een van de belangrijkste steden van Europa was. Hier vindt u beroemde maar smalle straten waar de was gezellig buiten hangt, waar buurvrouwen via rijkelijk beplante balkonnetjes de laatste roddels doornemen en waar hele families flaneren op Piazza Plebiscito aan de voet van het indrukwekkende San Francesco di Paola. Caffè

Cambrinus aan de rand van het plein is al sinds 1890 het ontmoetingsoord voor de belezen en creatieve Napolitaan. Op zondag trekt heel Napels naar zee. Hele families – dik of dun, moderne outfit of nog in het badpak van dertig jaar geleden – gaan te water in kleine roei- of vissersbootjes. Alles wat vaart wordt gebruikt, ook de grote en luxueuze jachten die in dezelfde haven liggen als de vissersbootjes. Het reepje lavastrand is overvol. Iedereen lijkt gelukkig. Tussendoor huppelen kleine ‘bruidjes’ die hun communie vieren. Dit had Henk Bleker ongetwijfeld voor ogen toen hij ‘Het andere Italië’ schreef over de familiesamenleving. Het is onmogelijk níet verliefd te worden bij de aanblik van de rijk gedecoreerde palazzi aan de azuurblauwe kust met al deze blije gezichten.

Bijzonder is een dagje naar het eiland Capri per Riva, waar mannen in smetteloos witte uniformen orde trachten te scheppen in de chaos door ‘avanti, avanti’ te roepen. Dit was in de vorige eeuw het toevluchtsoord voor kunstenaars en is een prachtige plek om te genieten van zon, zee, schitterende vergezichten, natuur en de ongelofelijke bloempracht. U verblijft in Napels.