Dat Mérida nu een kleine provinciehoofdstad in de uitgestrekte Spaanse regio Extremadura is, maakt het lastig voor te stellen dat het ooit een van de belangrijkste steden van het Romeinse Rijk was. Tot je Mérida bezoekt. Dan begin je te snappen waarom het bekend stond als het ‘Rome van Hispania’.
De Romeinse erfenis in Rome is van onschatbare waarde en op Tarragona na, groter dan in enige andere Spaanse stad die je wellicht al kent van de rondreis Werelderfgoedsteden rond Madrid. Doordat deze historische parels zo goed bewaard zijn gebleven en het er zoveel zijn, voegde Unesco het archeologisch ensemble in 1993 toe aan de Werelderfgoedlijst.
De stad werd 23 voor Christus gesticht door keizer Octavio Augustus. Hij wilde zijn legioenen er huisvesten en van Merita Augusta een bloeiend centrum maakte. Het Mérida van vandaag is erg overzichtelijk, want niet al te groot. Je kunt alle monumenten én het schitterende Romeinse museum al wandelend bewonderen. Begin bijvoorbeeld bij de Romeinse brug over de Guadiana rivier, een van de langste bruggen die ooit door Romeinen werd gebouwd. Door talloze verbouwingen is er weinig meer over van de originele Romeinse constructie. Toch vormt de bijna achthonderd meter lange, twaalf meter hoge brug met zestig bogen een fraai bouwwerk.
Wandel verder via het gezellige Plaza España naar de boog van Trajanus, ooit onderdeel van het Forum. Slechts één boog staat nog overeind en is wat merkwaardig ingeklemd tussen kleine wit met gele huizen met gietijzeren balkonnetjes. De vlakbij gelegen tempel van de godin Diana is in zeer goede staat en staat in schril contrast met de omliggende gebouwen.
Loop door via Calla Sagasta en Calle José Ramón Mérida naar het Werelderfgoed dat bestaat uit het direct naast elkaar gelegegen amfitheater (Anfiteatro) en het Romeinse theater (Teatro Romano). De magnifieke zuilenrijen tegenover de tribunes vormen het decor van het unieke klassieke theaterfestival. Elk jaar wordt dit festival in juli en augustus gehouden op deze magische plek waar 6.000 toeschouwers in passen. Bijzonder is dat een groot deel van het podium van het theater nog intact is. Het amfitheater biedt plaats aan 14.000 toeschouwers. Het is destijds gebruikt voor gladiatorengevechten, strijdwagenrennen en ‘zeeslagen’ waarvoor de arena onder water werd gezet.
Wie dan nog meer Romeinse inspiratie wil, kan via een kleine omweg het beroemde mozaïek bewonderen in het Casa de Mitreo. De resten van dit Romeinse woonhuis, dat werd gebouwd rond drie patio’s en in 1960 werd opgegraven, liggen naast het Plaza de Toros en worden tegen weer en wind beschermd onder een overkapping en dankzij een zorgvuldige klimaatbeheersing.
Teruglopend door de Via Esanche en de Avenida Estudiante liggen meer Romeinse resten op je te wachten wanneer je via de Calle Cabo Verde onder het spoor door de Calle Juan Carlos inloopt. Het Circus(aan de rechterkant), gebruikt voor paardenrennen, is een van de grootste in zijn soort uit die tijd en werd gebouwd naar het voorbeeld van Circus Maximus in Rome. Het interpretatiecentrum en een mirador bieden samen verschillende perspectieven op deze fascinerende plek.
Nog een stuk verder naar het westen sla je rechtsaf de brug over en dan de Avenida de Milagros in. Het kan niet missen; de veel gefotografeerde arcaden van het aquaduct de los Milagros (van de wonderen) torenen uit boven een in dit jaargetijde intens groene grasvlakte. Deze wordt nu gebruikt om op te liggen, te picknicken, te voetballen of yoga-oefeningen te perfectioneren. Het aquaduct is indrukwekkend vanwege de gigantische brokken graniet, waaruit de pilaren bestaan, maar ook vanwege de ruim 800 meter lengte. De hoogste nog overeind staande palen zijn 27 meter hoog. Er naar kijkend, snap je meteen waarom de bijnaam ‘Los Milagros’ werd gegeven.
De trots van Mérida is het Museo Nacional de Arte Romano, te vinden vlakbij de theaters. Veel van wat gedurende decennia aan archeologische vondsten werd opgegeraven in de stad, is er nu te zien. Van buiten lijkt het museum op een enorme fabriekshal van kleine bakstenen met alleen heel hoog bovenin wat ramen. Het interieur verwijst met veel details naar de Romeinse bouwkunst. Hierbij is het zeer modern uitgewerkt door de Spaanse contemporaine architect Rafael Moneo (1937). Het gebouw zelf is zo indrukwekkend dat de tentoongestelde voorwerpen bijna in het niet lijken te verdwijnen. Bijna, want daarvoor zijn veel van de in totaal 36.000 objecten te bijzonder.
Lees ook:
Toledo, stad van drie religie
Schilderachtig Ronda beroemd door diepe kloof